Meditatie

Want op het moment dat we zeggen: “Ik ga zitten om te mediteren” of “ik ben aan het mediteren,” raken we al verwijderd van wat we werkelijk zijn. Want Dit – waar ik naar wijs kan niet gezien, benaderd of aangeraakt worden met de zintuigen. Zelfs de meest subtiele bewegingen van de geest (mind) kunnen het niet opmeten, want het behoort niet tot het rijk van de gedachten, de concepten of de verbeelding. Hoe dan ook; het is dichterbij dan onze adem en intiemer dan welk idee van onszelf.

De snelle opkomst van AI, overbelasting op het werk, economische crisissen en de constante druk in onze gemeenschap brengen ons zelden de innerlijke rust waar we zo naar verlangen. Integendeel, ze voeden vaak een gevoel van onzekerheid en onrust.

                                                           Een van de grootste crisissen in onze samenleving is het verlies van innerlijke ruimte en vrede.

We leven in een tijd waarin externe prikkels onze aandacht voortdurend opeisen. De druk om te presteren, om altijd bereikbaar te zijn, om mee te draaien in een wereld die nooit stilstaat, laat weinig ruimte over voor verstilling. Innerlijke ruimte betekent niet alleen rust in ons hoofd, maar ook de mogelijkheid om werkelijk te voelen, te reflecteren en te zijn. Wanneer die ruimte ontbreekt, raken we vervreemd van onszelf. We worden als het ware toeschouwers van ons eigen leven, voortgedreven door verplichtingen en verwachtingen, zonder de kans om stil te staan en ons af te vragen: Waar ben ik eigenlijk mee bezig?   Ware vrede begint van binnen. Het vraagt om moed om bewust uit de stroom te stappen, om grenzen te stellen, en om verstilling niet te zien als waardeloosheid maar als een bron van kracht. Alleen dan kunnen we een samenleving creëren die niet alleen technologisch vooruitgaat, maar ook menselijk en spiritueel groeit.

Zelfonderzoek (self-inquiry) 

“Natuurlijk leven we in de notie van het ‘ik’ als persoon. De persoonlijkheid die ik zo sterk ervaar als mijzelf, moet onderzocht worden om werkelijk te ontdekken: wie ben ik in essentie?” Het doel is niet om intellectuele antwoorden te vinden, maar om te ontdekken wat er overblijft als alle gedachten, gevoelens en ervaringen worden waargenomen zonder ons ermee te identificeren.

Het observeren (getuige-zijn)

Je bent niet de gedachten, emoties of fysieke sensaties, maar datgene wat ze waarneemt. Door te rusten in dit getuige-zijn, ervaar je een natuurlijke stilte die niet door omstandigheden beïnvloed wordt. Wanneer het gordijn van identificatie met gedachten en gewaarwordingen zelfs maar een moment wegvalt, straalt wat tevoorschijn komt niet als iets nieuws. Het is altijd hier geweest.

Een toestand van niets doen, zonder het doen van niets

Het is geen activiteit die je uitvoert, maar eerder dat je volledig gewaar wordt van je natuurlijke staat van “zijn”. Alle ervaringen verschijnen erin: het lichaam, de geest, de wereld, zelfs het gevoel van tijd. Maar “Dit” zelf blijft onaangeraakt, zoals de open hemel nooit wordt vertroebeld door voorbijdrijvende wolken.

De immense stilte 

Het is geen instructie maar een uitnodiging en het herkennen van, dat wat onveranderlijk is. Want “Dit” is geen object dat gevonden kan worden, noch een staat die bereikt moet worden. Het is datgene wat overblijft wanneer het zoeken ophoudt, wanneer de geest tot rust komt in zijn eigen bron. over